Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld (Becky Albertalli)

Pieter (13) las “Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld” van Becky Albertalli:

De zestien jaar oude Simon is homo, maar nog niet uit de kast gekomen. Hij weet eigenlijk niet hoe hij het aan zijn ouders en vrienden gaat vertellen, en wanneer hij dat gaat doen. Simon heeft een online liefde die zichzelf Blue noemt. Simon e-mailt vaak met Blue, maar op een dag vergeet Simon uit te loggen, en maakt zijn klasgenoot Martin screenshots van zijn e-mails. Martin vertelt Simon dat hij weet dat Simon homo is. Martin chanteert Simon. Hij wil dat Simon hem met zijn liefde Abby, een goede vriendin van Simon, koppelt. Als Martin het idee krijgt dat Abby verliefd is op Simon, wordt hij heel boos op hem. Dan maakt hij openbaar dat Simon homo is. Hierdoor kan Simon niet meer zelf uit de kast komen, en weet Blue wie hij is. Simon wil ook weten wie Blue is. Is het zijn vriend Cal, of zijn vriend Nick, iemand die hij helemaal niet kent, of is het gewoon één grote prank van Martin?

Mijn aandacht werd getrokken door de lekkere Oreo die op de cover stond. Toen keek ik op de achterkant van het boek, en ik vond het wel interessant. Ik had nog nooit echt boeken gelezen over dit soort onderwerpen. Het was uiteindelijk wel anders dan ik had verwacht. Er werd veel in gescholden, wat ik zelf niet zo geweldig vond, maar dat maakte het wel wat realistischer.

Eigenlijk vond ik dat het boek ietsje té goed eindigde, geen enkel los eindje, wat bij meeste boeken wel gedaan wordt. Het boek is inmiddels verfilmd (“Love, Simon”). Ik vind het een erg mooi boek met een mooi verhaal. De karakters zijn realistisch en je begrijpt ze echt. Het boek zou zo in het echt gebeurd kunnen zijn. De schrijver begrijpt hoe tieners van deze tijd zijn en schildert ze heel accuraat af. Ik ben meestal erg fan van science-fiction en fantasy, maar soms vind ik gewone fictie ook heel erg leuk. Soms moet ik er toch nog aan wennen dat Simon niet zo maar zijn toverstok of sonische schroevendraaier kan pakken om problemen op te lossen.

Het boek heeft ook een prettige lengte (272 bladzijden). Dat is niet te kort om het verhaal goed uit te leggen en niet te lang om de lezer te vervelen. Natuurlijk heb ik ook langere boeken gelezen die dat ook goed doen (zoals de Harry Potters) maar het gaat om de verhouding lengte verhaallijn – lengte boek. Kortom, ik vind het een aanrader!