Paardenmeisje – blog Sim

Paardenliefhebbers van nu kunnen hun hart echt ophalen; er zijn ontzettend veel leuke series met paardenboeken en zelfs supercoole paardendoe- en stickerboeken. Dat was in mijn jeugd wel andere koek…. Je had toen alleen het tijdschrift de Penny (en voor de brugklas kreeg ik een Penny-agenda!) en dat was het wel zo’n beetje. Natuurlijk heb ik de paar boekenseries die er waren verslonden. Alle delen van ‘Bianca te paard’ bijvoorbeeld en wie herinnert zich nog de romantische pockets van ‘manege Picadero’?! Gek was ik erop.

Niet dat ik vroeger nou heel véél las… Ik spendeerde mijn dagen liever op de manege waar het volgens mijn familie naar poep en friet rook (en dat was eigenlijk ook zo). Ik had daar totaal geen last van en voelde me als een vis in het water. Rijden in de bak, knuffelen met alle manegepaarden en iedere zaterdag diverse paarden verzorgen. Elke zomer mocht ik een week op ponykamp. Deze werd standaard gehouden op een 0 sterrencamping, in the middle of nowhere en dagelijks met soep uit blik op het menu. Je moet er nu toch niet meer aan denken maar ik vond het allemaal even fantastisch. Met mijn vriendinnen dagenlang in (vieze) rijbroeken rondrennen: prachtige herinneringen.

Ik was 10 jaar toen ik mijn ouders om een pony vroeg. Het was jarenlang mijn allergrootste wens. Ook toen ik volwassen was, bleef het een droom: ooit een eigen paard hebben. Toen ik eenmaal ging werken en mijn eigen geld ging verdienen heb ik talloze berekeningen gemaakt. De “ik weet zeker dat ik het nu kan wel betalen” gesprekken zullen mijn ouders niet snel vergeten. En nu, 35 jaar later, heb ik er eentje… een eigen pony. Sinds 1,5 jaar ben ik de trotse eigenaar van Sky, een meisjespony van bijna 6 jaar. Als een blok viel ik voor haar zachte donkere ogen, ik heb haar puur op gevoel gekozen. Een jong paard opvoeden is wellicht niet de meest  verstandige keuze voor een kersverse eigenaar zoals ik maar … ik heb geen seconde spijt gehad. Ondanks het feit dat we letterlijk leren met vallen en opstaan. Ze is niet alleen een groot uitgevallen huisdier, ze is mijn zielsmaatje.

Ik ben veel bezig met Horsemanship en vrijheidsdressuur ook wel Liberty genoemd. We vinden dat allebei erg ontspannend en raken hierdoor erg gehecht aan en vertrouwd met elkaar. De laatste tijd ben ik bezig met oefeningen met enkel een neckrope (soort touw) om haar hals. De bedoeling is dat Sky aan de hand van mijn lichaamshouding leert wat ik bedoel en aan haar vraag zoals bijvoorbeeld; lopen, stoppen, keren, stilstaan maar ook een spelletje “Touch Game”. Als ze dan het voorwerp wat ik in gedachten heb met haar neus aanraakt krijgt ze een beloning. Leiden vanuit je hart, is een supermooi motto vind ik en het is ook nog eens precies de weg die ik met haar wil bewandelen. Mijn ultieme doel is om op haar te galopperen zonder tuig met mijn armen wijd in de lucht. En omdat we allebei van spelen houden… het creëren van een circuspaard uit haar vrije wil.

Het moraal van dit verhaal? Blijf dromen, want soms komen ze uit.