Drakendal (Scarlett Thomas)

Anna (17) las “Drakendal” van Scarlett Thomas:

Fee gaat elke dag naar school. Na school brengt ze haar tijd veel liever door bij haar opa met zijn mysterieuze verhalen en raadsels in plaats van thuis bij haar vader en haar stiefmoeder, die het hele gezin alleen nog maar gezonde groene shakes laat drinken. Maar op een dag krijgt ze het verschrikkelijk nieuws dat haar opa is overleden. Hij heeft haar een paar vreemde spullen nagelaten die hij troeven noemt. Fee erft ook zijn bibliotheek met boeken. Er blijkt een kwaadaardig mens te zijn die de boeken heel graag wil. Als Fees vader het bewijs van de erfenis verbrandt omdat die ‘magisch’ zou zijn, houdt niets de kwaadaardige man nog tegen. Hij steelt de boeken, waarvan hij zegt dat ze ook magisch zijn. Fee moet vrienden verzamelen, boeken lezen en werelden doorkruizen om haar boeken terug te krijgen. Zijn de boeken echt magisch? Bestaat magie? Of is magie een verzinsel zoals Fees vader beweert?

Drakendal vond ik erg leuk om te lezen. Aan het begin van het boek word je al snel in het verhaal meegesleept, vooral omdat er weinig uitgelegd wordt over de magie en magische spullen en je dus erg nieuwsgierig wordt naar wat deze magische dingen zijn. Je ontdekt steeds meer in het verhaal. Je wilt hierdoor graag verder lezen en omdat het boek makkelijk is geschreven ga je snel door het verhaal heen. Ik vind het schrijven over magie heel goed gelukt door Scarlett Thomas. Er is goed nagedacht over hoe magie werkt in het verhaal, ook over de mensen die magie gebruiken is nagedacht. Bijvoorbeeld hoe ze magie gebruiken en wat de prijs is van het gebruiken van magie.

Ik vond het jammer dat de bijfiguren in het verhaal tot op het einde niet erg betrokken waren bij Fees avonturen. Ze hadden ieder hun eigen avontuur en weinig interactie met elkaar. Ik denk dat dit in de volgende Worldquake-delen zal veranderen.

“Hij liet een lange pauze vallen, waarin hij al zijn krachten bij elkaar leek te rapen. Hij trok Fee dicht naar zich toe, zodat zij de enige was die zou horen wat hij nu te zeggen had: ‘Vind Drakendal’ “.