Otis (Martijn Niemeijer)

Anne (14) las “Otis” van Martijn Niemeijer:

De zeventiende jarige Otis leidt niet bepaald het ideale leven: hij woont in een klein appartementje, in een flat met duizend andere mensen. Zijn vader heeft hij nooit gekend en zijn gestoorde moeder weigert hem iets over zijn vader te vertellen. Het enige doel in Otis zijn leven is om zo snel mogelijk van zijn moeder af te zijn. Wanneer hij echter een vriendin helpt door haar te vervangen als oppas van Nuru, wordt het driejarige meisje niet door haar ouders opgehaald, en moet hij voor haar zorgen. Maar kan hij dat wel?

Ik vond ‘Otis’ een onwijs gaaf boek. Otis is zelf een complex karakter, met zowel zijn goede als slechte eigenschappen. Hij is geweldig goed uitgewerkt, waardoor je zijn motivaties goed begrijpt. In minder dan 300 pagina’s leer je hem echt kennen en leef je met hem mee. Het perspectief dat Otis brengt vond ik ook heel bijzonder; hij woont in een flat met wat armere mensen uit meer dan negentig landen, en criminaliteit speelt een belangrijke rol in zijn leven. Ik kom zelf uit een heel ander milieu, en omdat het boek zo realistisch is geschreven, heb ik nu veel meer inzicht in hoe een leven in een armere buurt eruitziet. Dit heeft heel erg veel indruk op mij gemaakt.
Ook is het verhaal zo geschreven dat je het moeilijk kan wegleggen wanneer je eenmaal bent begonnen met lezen. Otis is een heel fijne verteller, deels omdat hij ook overkomt als een echt persoon. Alle karakters in het boek lijken echte mensen, met al hun aparte trekjes. Voor het einde wordt ook nog niet alles bekendgemaakt; je weet niet waar Nuru vandaan komt, noch waarom Otis’ moeder verdwijnt. Hierdoor wil je ook maar door blijven lezen.

Het boek schetst in weinig bladzijdes een hard realistisch beeld van een wereld die misschien compleet aan sommige mensen voorbijgaat, al is het zo dichtbij ons eigen leven. En hoe cliché het ook klinkt, ik raad dit boek iedereen echt aan, voor zowel het prachtige verhaal als het beeld dat het schetst!